به امید روزهای برابر تر

از وقتی که طرفدار یکی از تیم های پایتخت بوده ام 15 سالی می گذرد. از یک جایی به بعد طرفدار هر تیمی بودم غیر از سرخابی های پایتخت. همیشه دلم می خواست ببازند، به خصوص در برابر تیم های شهرستان. فوتبال برایم یک ورزش تفریحی نبود، به خصوص وقتی پای سرخابی ها وسط بود. پول هنگفتی که بازیکنان سرخابی فقط به دلیل اسم تیم هایشان می گرفتند و علاقه ای که مردم بهشان داشتند را نمی دیدند. هرسال 90 نشان می داد که چطور مردم از شهرستان ها بدون امکانات و با سختی می آیند تهران برای دیدن بازی اینها و این دو تیم یک هزارم این عشق را به مردم برنمی گرداندند. مافیا، خصوصی نشدن، شعارهای توخالی، پول های هنگفت و نتیجه هم بی نتیجه. یک زمانی فقط این دو تیم بودند و بازیکنان تیم ملی هم فقط از بین آنها انتخاب می شدند. یادم هست سال 81 در دانشگاه اهواز وقتی زمان بازی این دو تیم می شد پسرها جمع می شدند دفتر انجمن(دخترها رویشان نمی شد) که یک تلویزیون داشت و بازی این ها را می دیدند و من همیشه برایم سوال بود که شما که هیچکدام تهرانی نیستید و همیشه از تهرانی ها و جمع شدن همه امکانات در تهران می نالید چرا طرفدار تیم های تهران هستید؟ اعتماد به نفس خودتان کجاست؟ چرا پشت تیمهای شهرهایتان نیستید؟ و آنها از شنیدن همه اینها از زبان من تهرانی تعجب می کردند.

فوتبال را خیلی وقت است که زیاد دنبال نمی کنم. گاهی 90 می بینم و همیشه می دانم کدام تیم صدر جدول است و کدام دارد سقوط می کند و همین. دیشب هم فقط گل ها را دیدم و انقدر بازی ها را دنبال کردم که بفهمم فدراسیون هیچ نماینده ای را به اهواز نفرستاده بود برای اهدا جام. لابد خیلی مطمئن بود که پرسپولیس قهرمان می شود. با اینکه امروز تیم های شهرستانی بسیار سرآمدتر و قوی تر از 15 سال پیش اند اما چیزهایی هست که طول می کشد تا تغییر کند، مثل اهمیتی که ما همگی به شهرستان ها نمی دهیم.

قهرمانی استقلال خوزستان مبارک.

 مردم خوزستان شادی کردن را خوب بلدند اگر بهانه اش را پیدا کنند.

پیوندهای مرتبط:

عکس های شادی مردم اهواز

استقلال خوزستان، لستر انگلستان

استقلال خوزستان قهرمان لیگ شد

جام قهرمانی لیگ برتر به استقلال خوزستان اهدا شد