یک چهارشنبه ی خوشحال

بعد از مدت ها چهارشنبه ای داشته ام که به جای کلاس یا فرودگاه رفته ام شهرکتاب مرکزی و هر سه طبقه اش را حسابی چرخیده ام و خرید کرده ام. گاهی به فروشنده های شهرکتاب فکر می کنم و اینکه آنها چه فکری راجع به آدم هایی می کنند که ۳ ساعت تمام می توانند بین کتاب ها پرسه بزنند. لابد عادت دارند.

قبل ترها از طبقه همکف شروع می کردم ولی انگار همکاری با مهد انقدر در من اثرگذار بوده که چند وقتی است از طبقه زیر همکف شروع می کنم. دنبال کتابی بودم درباره یلدا برای بچه ها. به زمستان و برف هم راضی بودم حتا. کتاب شعر یا داستانی برای کوچولوها با عکس های جذاب. آخرش فقط شعر ننه سرمای بهرنگ سهرابی را پسندیدم و همین! کتاب راجع به کریسمس بیشتر بود تا یلدا.

 گاهی فکر می کنم چرا نقاشی ام خوب نیست یا کاش نقاشی ام خوب بود تا خودم برای کوچولوها نقاشی می کشیدم و کتاب چاپ می کردم، اما خوب من از هنر بویی نبرده ام کلن. ولی دلم می گیرد که خردسالان ما نه درباره ی یلدا کتاب دارند، نه سنت ها آداب و رسوم ،محیط زیست، حیوانات، پرندگان و حتا ایران. این همه وقت من یک پوستر ایران که به درد بچه ها بخورد نتوانسته ام پیدا کنم. وضع نوجوان ها البته خیلی بهتر است اما برای خردسال ها چیز دندان گیری نیست یا من پیدا نکرده ام لااقل. 

البته انتشارات ایرانشناسی سه کتاب شعر خیلی جالب و عالی چاپ کرده که توصیه می کنم بخرید و به بچه های دوست و آشنا و فامیل هدیه بدهید،برای بچه هایتان که واجب است یا شاید هم برای خودتان. منتها هرجایی پیدا نمی شوند این کتاب ها. کانون هم بعضی کتاب هایش خوب است ولی آن هم باید بروید از خود کانون خرید کنید. شهرکتاب ها تک و توک کتاب های کانون را دارند. مثلن امروز کتاب سگ سانان علی گلشن را در شهرکتاب مرکزی دیدم. چقدر کتاب فوق العاده ایست. من برای خودم قبلن یکی خریده ام! واقعن به نظرم بعضی از این کتاب ها برای آدم بزرگ ها هم هست. مثلن امروز یک کتاب خریدم به نام محیط زیست به روایت بریتانیکا. کلی مطلب داخلش هست که من درباره شان چیزی نمی دانستم و پر از تصویر است. بله! من هنوز خیلی به کتاب های عکس دار علاقه دارم!

چندتا ورق سفید خیلی بزرگ هم خریدم. می خواهم بدهم بچه های مهد دسته جمعی رویشان نقاشی بکشند. تا به حال این کار را امتحان نکرده ایم اما فکر کنم بچه ها خوششان بیاید. من اگر بودم خوشم می آمد روی کاغذ به این بزرگی نقاشی بکشم!

بعد رفتم طبقه بالای همکف که صنایع دستی می فروشد (با کتاب های خارجی امروز کاری نداشتم). هدیه ی یلدایی کوچکی برای دوست بزرگی خریدم. صنایع دستی شهرکتاب به نظرم گران است و انگار اطلاع درستی از اینکه هر کدام از کجا آمده ندارند. مثلن کاسه هایی دارند با نقش ماهی که من حدس زدم متعلق به شهررضا باشند اما کسی چیزی نمی دانست و گفتند فکر کنند متعلق به یزدند.

طبقه همکف را گذاشته بودم برای آخر کار، مثل ته دیگ که می گذارمش برای آخر غذا. وای! مدتی بود دنبال کتاب سرگذشت پنجاه کنشگر اقتصادی ایران بودم و روی میز کتاب های جدید دیدمش و کلی خوشحال شدم. البته سال ۹۳ چاپ شده است اما نمی دانم بین جدیدها چه می کرد. در این کتاب درباره خیلی ها صحبت شده است از جمله امین الضرب، معین التجار بوشهری، حاج طرخانی، حاج فاتح، خاندان خسروشاهی، خاندان لاجوردی، ابوالحسن ابتهاج و خیلی های دیگر که هر کدامشان کلی جذابند.
سریال شهرزاد قسمت نهم را خریدم و کتابی درباره یلدا. جای شکرش باقیست که برای بزرگسالان کتابی درباره ی یلدا هست. 

از اینکه نشریه زنان امروز را در شهرکتاب مرکزی دیدم خیلی خوشحال شدم. قبلن نمیاوردش گویا یک گیر و گوری داشت با زنان امروز که خدا رو شکر حل شده انگار. 

حالا بعد از مدت ها ساعت ۱۲ شب یک چای داغ با خرما و گردو خورده ام و اینها را می نویسم و یک آهنگ خوب از چارتار گوش می دهم که امروز در شهرکتاب مرکزی انقدر پخش شد، تازه فهمیدم چقدر خوشم میاید ازش و وای به وقتی که از آهنگی خوشم بیاید. تا الان بیست باری گوشش داده ام به یاد مخاطب خاص عزیز عزیزم.

و البته یاد قدیم ها افتاده ام که تا صبح بیدار می ماندم و صبح ها می خوابیدم و راستش دلم برای آن وقت ها تنگ شده و دارم فکر می کنم چه کاری می شود برای خودم دست و پا کنم که بشود نصف شب ها را در سکوت سحر کرد و کتاب خواند و چیز نوشت و موسیقی گوش داد و صبح خوابید.

سوال یلدایی

واقعن نباید شب یلدا در ایران تعطیل رسمی باشد؟

عدالت آموزشی

از دیگران:

عدالت آموزشی، همچون برقراری عدالت در سایر زمینه ها به ویژه بهداشت و درمان، مسکن، حمل و نقل، فراغت... نیاز به سه شرط اساسی دارد: نخست فاصله گرفتن از نخبه گرایی به عنوان هدف اصلی و به عنوان عامل سنجش وضعیت توسعه. این در نهایت آنقدر اهمیت ندارد که چه تعداد از دانش آموزان ما  در المپیک های جهانی علمی برنده شده اند، یا در مسابقات ملی و استانی و ملی و غیره چه  افتخاراتی داشته ایم، تا اینکه وضعیت عمومی ما در هر یک از زمینه های تحصیلی چیست؟ وضعیت هر موقعیت توسعه را نه از بهترین نمونه های آن، بلکه با بررسی  بدترین نمونه های آن می سنجند: وقتی ما می خواهیم ببینیم آیا یک شهر  خوب اداره می شود یا نه، به سراغ محلات گران قیمت و شیک آن نمی رویم بلکه به سراغ فقیر ترین نقاطش می رویم.  وضعیت  هتل داری کشور را نمی توان از  این یا آن هتل بزرگ و  6 ستاره، فهمید بلکه باید از  مسافرخانه های  شهرهای کوچک رفت. بنابراین باید از این نوع تفکر که خود یک ایدئولوژی خطرناک و مخرب (نخبه گرایی) است فاصله گرفت. اینکه ما فرزندان خود را دائما  در کلاس های ویژه، کلا سهای کنکور، آموزشگاه های خاص و غیره  وارد کنیم که به اصطلاح برایشان «کیفیت» ایجاد کنیم، این کیفیت  نوعی از نخبه گرایی است که در بهترین حالت سبب خواهد شد که  کسانی بدین وسیله تربیت می شوند در اولین فرصت از کشور مهاجرت کنند. البته این مهاجرت اگر ممکن شود برای کشورهایی که به آنها صورت می گیرد مفید است چون بدون هزینه کردن نیروهای کارآمد به دست آورده اند، اما برای ما جز فقیرترشدن بیشتر فرهنگی امتیازی ندارد. رقابت برای «درخشان» و «نمونه» شدن نه در این حوزه و نه در هیچ حوزه فرهنگی هیچ تاثیری واقعی بر روی فرهنگ ندارد، مگر آنکه همه وسایل دیگر این رشد هم فراهم شده باشد.  مهم آن است که بتوانیم سطح عمومی را تا حد ممکن در سراسر کشور و به خصوص در مناطق محروم و آنها که امکان رسیدن به  تحصیلات بالا را ندارند و مشکلات زندگی شان بیشتر است، بالا ببریم.

مطلب کامل

اشتراک گذاری لذت ها

بالاخره «در دنیای تو ساعت چند است؟» را دیدم و لذت بردم. خیلی خوب است دیدن فیلم وطنی و لذت بردن. من نه در فیلم، نه در کتاب، و نه در موسیقی ادعای شناس بودن ندارم، به نظرم اینها باید به دل آدم بنشینند و حال آدم را خوش کنند. «در دنیای تو ساعت چند است؟» حال آدم را خوش می کند به خصوص شخصیت فرهاد با بازی علی مصفا که جایی حوا خانم بهش می گوید «ملنگ خان» و چقدر ملنگ است واقعن. یک ملنگ خوبی که آدم دوست دارد چنین کسی در زندگیش باشد یا اگر هست به خودش افتخار کند.

«شهرزاد» را هم گرفتم و در این دو هفته با مخاطب خاص هشت قسمتش را پشت هم دیدیم و لذت بردیم. به نظرم حداقل تا همین حالا از تمام فیلم هایی که به شبکه خانگی آمده اند یک سر و گردن بالاتر است. حسن فتحی قصه گوی خوبی است و حضور ترانه علیدوستی و شهاب حسینی هم در فیلم عالی است. شهاب حسینی به نظرم در این فیلم خیلی متفاوت است، یکجور ملنگ خان است برای خودش! بامزه است و دوست داشتنی است. البته همه اینها به کنار، اینکه فیلم از بعد از 25 مرداد 1332 شروع می شود و روز کودتای 28 مرداد را هم در خودش جای داده است، من یکی را خیلی به دیدن ادامه فیلم وسوسه می کند. من که عاشق روایت های کودتای 28 مرداد و تاریخ آن دوره ام. همین طور لوکیشن ها و خانه های فیلم و رسم و رسوم آن دوران جذاب است. فتحی این فیلم را هرگز نمی توانست در تلویزیون ملی به این شکل بسازد و چه خوب که در شبکه نمایش خانگی ساختش. گرچه ما مردم هنوز قدر زحمت نمی دانیم و با دانلود غیرقانونی اینهمه تلاش را به راحتی می دزدیم.

اما یک کتاب خوب هم تازگی ها خوانده ام و خیلی لذت برده ام و امیدوارم شما هم بروید بخوانیدش. حجمش خیلی کم است و پرکشش و جذاب و دوست داشتنی است. خرده جنایت های زن و شوهری از اریک امانوئل اشمیت که فقط 88 صفحه است و نشر قطره منتشرش کرده.

بر مزار بانوی پر مهر کتابداری ایران

به گزارش لیزنا، انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران به  مناسبت چهلمین روز درگذشت بانوی پر مهر کتابداری ایران یادداشتی منتشر کرده است و در آن برگزاری مراسم یادبود بانو پوراندخت سلطانی را در روز پنجشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۴ در بهشت زهرا اعلام کرده است.

 

انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران به  مناسبت چهلمین روز درگذشت این بانوی کتابداری ایران ۲۶ آذر ساعت ۱۰ صبح برمزار شریف وی مراسمی به یاد ایشان برگزار می‌کند.

 

این مراسم روز پنجشنبه ۲۶ آذر ماه در بهشت زهرا، قطعه نام آوران (۲۵۵)، ردیف ۳۷، شماره یک برگزار می شود.

 

متن یادداشت انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران به شرح زیر است:

 

"خیلی زود گذشت،‌ خیلی زود می‌گذرد، به چهلمین روز درگذشت بانوی پر مهر کتابداری ایران نزدیک می‌شویم. این را خبرها و یادداشت‌ها و مراسمی که در راه استدرگوش ما یادآوری می‌کنند، ‌هر چند که دوست نداریم برای خود تکرار کنیم که پوری سلطانی سی و چند روز است که بین ما نیست.

 

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق           ثبت است بر جریده عالم دوام ما

 

این شعر را دوست داریم و به آن باور داریم. باور داریم که پوری سلطانی تداوم دارد،‌ هر روز با ما است و در همه احوال در کتابداری ایران حضور داشته،‌ دارد و خواهد داشت. او انسانی به تمام معنا،‌ انسان دوستی بزرگ، ‌عاشقی تمام عیار و کتابداری فرهیخته بود که از جان خود کتابداری ایران را بارور کرد. نهالی نازک و نحیف که از عشق پاک خود آن را آبیاری کرد تا بشکفد و ببالد تا اکنون که به مدد او و دوستانش و تربیت شدگانش، جایگاهی برای خود دارد که همه ما در آن جایگاه نفس می کشیم و کار و زندگی می‌کنیم و بر آثار او تکیه داریم،‌ تکیه گاهی بس محکم و کارا.

پوری سلطانی همه چیز را سازمان داد و در دسترس گذاشت، "هنر عشق ورزیدن" را در دسترس همه قرار داد تا شیفتگان، پای در راه بگذارند، و خود الگویی بود بی نظیر که همواره در جستجو بود و هیچ خار و خسی نتوانست مانعی بر راههایی که او قصد کرد و طی کرد باشد. راهش پر دوام باد.   

 

پوری سلطانی همیشه با ما و در قلب ماست و کتابداری ایران خود را رهین تلاش‌های بی مزد و منت او می‌داند.

 

به این مناسبت روز پنجشنبه ساعت ۱۰ صبح برمزار شریفش گرد خواهیم آمد تا با تقدیم شاخه گلی یادش را گرامی داریم. از همه عزیزانی که مایلند که در این مراسم همراه انجمن باشند، دعوت می کنیم که در وقت گفته شده در بهشت زهرا، قطعه نام آوران (۲۵۵)، ردیف ۳۷، شماره یک حضور به همرسانند. "

 

عروسک های بومی در کتابفروشی فرهنگ

از جمعه به بعد می توانید عروسک های بومی را از کتابفروشی فرهنگ هم خریداری کنید. 

لینک های مرتبط:

موسسه آوای طبیعت پایدار
درباره پروژه هنر برای حفاظت
وبلاگ عروسک های بومی
اینستاگرام عروسک های بومی
اینستاگرام کتابفروشی فرهنگ

عروسک های بومی در سمینار این هفته انجمن راهنمایان گردشگری

لینک های مرتبط:
موسسه آوای طبیعت پایدار
درباره پروژه هنر برای حفاظت
وبلاگ عروسک های بومی
اینستاگرام عروسک های بومی

یلدا در نیاوران

خیلی هم عالی. خوشحالم که بعد از این پست می توانم این یکی را بگذارم.

زنان امروز 13ام

شماره سیزدهم زنان امروز با موضوعی مهم که محتاجیم بیشتر درباره اش بدانیم.

یلدا

احتمالن خیلی برای برخی غیرایرانی ها جالب می شود اگر بدانند ما هالوین و کریسمس را گرامی می داریم و از این بابت کلی هم خوشحال هستیم و تازه به بچه هامان هم یاد می دهیم همین راه را ادامه دهند.

من از این پوستر که در یکی از گروه های تلگرام که برنامه های مربوط به کودکان را اطلاع رسانی می کند به اشتراک گذاشته شده بود دلم گرفت به خصوص که هیچ برنامه مشابهی در ارتباط با شب یلدا به اشتراک گذاشته نشده بود.