آداب و رسوم پنهان

میزان سانسور خودخواسته ی ما ایرانیان هم پدیده جالبی است. اینکه چه شد ما از اشعار ایرج میرزا به جایی رسیدیم که امروز اثر بسیار ناچیزی از بسیاری پدیده های اجتماعی، ارتباطی یا خانوادگی در نوشته هایمان جاری است. 
مدتی است در فضای مجازی به دنبال آداب و رسوم شب زفاف می گردم. داستان از آنجا شروع شد که یکی از زنان فامیل خاطراتی را برایم از دوران جوانی اش نقل کرد که مربوط می شد به جشن هایی که در قدیم در حمام ها می گرفته اند و کم کم از آنجا بحث مراسم حنابندان باز شد و برایم گفت که حنابندان اصلا مراسمی بوده که در حمام برگزار می شده و هم برای عروس و هم داماد اجرا می شده است. سر و دست و پای عروس را حنا می گذاشته اند و او را می نشاندند در یک مجمعه ی بزرگ.
بعد حرف کشید به شب زفاف و ایشان خاطراتی تعریف کرد که باعث شگفتی من شد و تصمیم گرفتم بروم به دنبال اینکه واقعا رسم و رسوم ما در این مورد چه بوده است.
 جالب است که اگر شب زفاف را در فضای مجازی جستجو کنید به مطالبی می رسید که تقریبا هیچ توضیح خاص و قابل استنادی در این مورد نداده اند. خیلی از مطالبی که آداب و سوم ازدواج در ایران را توضیح داده اند اصلا به این مورد نپرداخته اند. بماند که بسیاری از این مطالب از روی یک مطلب کپی پیست شده اند.
شاید یک دلیل این خودسانسوری درک این نکته باشد که آداب و رسوم ما در این مورد تجاوزی واقعی و شدید به حریم شخصی افراد بوده است و عروس را در حد یک شی یا ابزار که باید در شب زفاف از درست کار کردنش مطمئن شد تنزل می داده است. گرچه هیچ اطمینانی وجود ندارد که هنوز در قسمت هایی از ایران این آداب و رسوم ادامه نداشته باشد.