بالاخره «در دنیای تو ساعت چند است؟» را دیدم و لذت بردم. خیلی خوب است دیدن فیلم وطنی و لذت بردن. من نه در فیلم، نه در کتاب، و نه در موسیقی ادعای شناس بودن ندارم، به نظرم اینها باید به دل آدم بنشینند و حال آدم را خوش کنند. «در دنیای تو ساعت چند است؟» حال آدم را خوش می کند به خصوص شخصیت فرهاد با بازی علی مصفا که جایی حوا خانم بهش می گوید «ملنگ خان» و چقدر ملنگ است واقعن. یک ملنگ خوبی که آدم دوست دارد چنین کسی در زندگیش باشد یا اگر هست به خودش افتخار کند.
«شهرزاد» را هم گرفتم و در این دو هفته با مخاطب خاص هشت قسمتش را پشت هم دیدیم و لذت بردیم. به نظرم حداقل تا همین حالا از تمام فیلم هایی که به شبکه خانگی آمده اند یک سر و گردن بالاتر است. حسن فتحی قصه گوی خوبی است و حضور ترانه علیدوستی و شهاب حسینی هم در فیلم عالی است. شهاب حسینی به نظرم در این فیلم خیلی متفاوت است، یکجور ملنگ خان است برای خودش! بامزه است و دوست داشتنی است. البته همه اینها به کنار، اینکه فیلم از بعد از 25 مرداد 1332 شروع می شود و روز کودتای 28 مرداد را هم در خودش جای داده است، من یکی را خیلی به دیدن ادامه فیلم وسوسه می کند. من که عاشق روایت های کودتای 28 مرداد و تاریخ آن دوره ام. همین طور لوکیشن ها و خانه های فیلم و رسم و رسوم آن دوران جذاب است. فتحی این فیلم را هرگز نمی توانست در تلویزیون ملی به این شکل بسازد و چه خوب که در شبکه نمایش خانگی ساختش. گرچه ما مردم هنوز قدر زحمت نمی دانیم و با دانلود غیرقانونی اینهمه تلاش را به راحتی می دزدیم.
