از خوشبختی ها

 

تو فکر مهدکودک شرکت بودم. داشتم فکر می کردم یه سری کتاب براشون بخرم. یعنی در راستای چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است، داشتم فکر می کردم مهدکودک شرکت ما به اندازه کتابخونه های روستایی بی امکانات و بی کتابه و شاید حتا بی اسباب بازی. یعنی اسباب بازی های فکری و جالب کم داره و اسباب بازی هاش قدیمی شدن. خلاصه هفته ی پیش تو این فکرا بودم که یه نامه از رئیس اومد. ازم خواسته بود درباره خرید اسباب بازی برای مهدکودک اعمال نظر کنم! خدا به داد سازمان برسه با لیستی که قراره براشون بنویسم :)

در باب مصایب زن بودن

استخدامی های سازمان های دولتی استان اعلام شده، شرکت نفت هم آگهی آزمون استخدامی داده و این آگهی ها مایوس کننده هستن چون تعداد زن هایی که استخدام می کنن انگشت شماره. اینهمه زنی که دارن درس می خونن و فارغ التحصیل می شن و دنبال کار می گردن خیلی راحت و واضح فقط به دلیل زن بودن (چیزی که خودشون در انتخابش هیچ نقشی نداشتن) کنار گذاشته می شن.

 لیست رشته های درخواستی رو نگاه می کنم و روبروی هر رشته نوشته مرد، مرد، مرد... من می دونم که مردهای شایسته ی زیادی وجود دارن ولی خیلی وقت ها زن ها ممکنه شایستگی بیشتری داشته باشن اما به همین راحتی نادیده گرفته می شن. با استعدادترین همکلاسی های من تو دوره ارشد زن بودن ولی الان باید یا تو خونه بشینن یا مثل شاگرد اول کلاس ما برن تو یه شهرستان کوچیک با ساعتی 4،5 تومن تو یکی از شعبه های پیام نور درس بدن، آدمایی که راحت می شه گفت نخبه هستن؛ بعد کسی که از اون ها لیاقت کمتری داره فقط به خاطر جنسیتش می تونه بره تو شرکت نفت استخدام شه بدون اینکه حتی تلاش کرده باشه.

انگار تو این سرزمین یک اراده ی جدی برای سرخورده کردن آدما وجود داره.