آسمان آبی، زمین پاک

چند وقتی است نوارهای نارنجی و سیاه شهر تهران که حصار محوطه های کارگاهی ساختمانی بود جایشان را به رنگ های آبی و سفید داده اند و مزین شده اند به جمله «آسمان آبی، زمین پاک». رنگ آبی و سفید البته آرامش بخش تر از نارنجی و سیاه است. نارنجی و سیاه هشداری در خود داشت انگار. بله آبی وسفید آرامش می آورد، آرامش خوب کاذب.

تناقض جالبی است که درخت ها را می خشکانیم و از بین می بریم و برای ساختن آپارتمان ها و برج ها و پاساژها، روی حصارهای کارگاهایمان می نویسیم آسمان آبی، زمین پاک.

یک پدیده ی جدید این سال ها «جریمه» است. شما هر کاری می توانید بکنید به شرط آنکه جریمه اش را بدهید. رشوه و زیر میزی لازم نیست، اسمش الان شده است «جریمه». درخت ها را قطع کنید، در خیابان های باریک و تنگ برج بسازید، ساختمان های قدیمی را تبدیل به پاساژ کنید، پاساژها را بدون پارکینگ بسازید، فقط یادتان نرود جریمه اش را بدهید . می شود یک تیر و چند نشان برای شهرداری!نه؟ ما هم البته به کارمان می رسیم، مثلن وارد محدوده طرح ترافیک می شویم، خانه مان را می سازیم، از همه مهمتر پول روی پول می گذاریم و سود می بریم. یک بازی برد_برد واقعی!

ما آنقدر برج خواهیم ساخت تا از آسمان چیزی باقی نماند و بعد سقف آسمان را هم حصار می کشیم و رویش می نویسیم «آسمان آبی، زمین پاک». آبیش می کنیم، به یاد آسمانی که روزی می شناختیم.

پیوندهای مرتبط:

داستان سکوت درختان

حصارهای کارگاهی، آسمان آبی زمین پاک