دزدی بدون عذاب وجدان

داستان از اینجا شروع شد که دوستی من را عضو گروهی در تلگرام کرد، گروهی مرتبط با کتاب. وارد گروه که شدم دیدم، پر است از فایل های پی دی اف مجله های خارجی و کتاب هایی که اکثرن قدیمی بودند. ادمین در خصوصی خوش آمد گفت. همانجا ازش سوال کردم که شما برای انتشار پی دی اف کتاب ها قانون خاصی دارید؟ کتاب نویسنده های داخلی را هم می گذارید توی گروه؟ و خلاصه وضعیت کپی رایت چطور است. جواب مبهمی داد که تلاش می کنیم رعایت کنیم. دو روز که گذشت متوجه شدم خبری از رعایت کپی رایت نیست و هرکس هر چه دوست دارد می تواند داخل این گروه شیر کند. تصمیم گرفتم از گروه بیایم بیرون ولی فکر کردم قبلش حرفم را بزنم. بعد از گفتن نظرم و مخالفت های بسیار و موافقت های تک و توک، از من خواسته شد که اگه ناراحتم گروه را ترک کنم. 
این پیامی که در پایین می بینید حرف های ادمین گروه بعد از خارج شدن من از گروه خطاب به کس دیگری است که مثل من دغدغه کپی رایت دارد. عمق استدلال ها را می توانید ببنید و البته به یاد داشته باشید که این گروه جمع سیصد نفر از دوستانی است که کتاب می خوانند.
فکر می کنم اگر کتابفروشی های ما امروز یک به یک بسته می شوند مقصرش فقط کتاب نخوان ها نیستند، بلکه عده ای از کتابخوان ها هم هستند (نظر من مقصرتر) که ارزش کار نویسنده ها و مترجم ها را درک نمی کنند و برایش توجیه های زیبا می تراشند.
امیدوارم روزی برسد که کتاب خرجی واجب به نظر برسد، نه کالایی که می توان بدون عذاب وجدان هر روز آن را دزدید.

اینهم حرف های ادمین محترم:

سلام به همه استادان و دوستان خوبم

این دومین باری هستش که یکی از اعضای گروه مسئله کپی رایت رو در گروه مطرح میکند و چند ساعتی گروه به چالش کشیده می شود. 

محض اطلاع کسانی که فکر میکنند این دو گروه کتابخانه با 350 نفر عضو باعث بهم خوردن نظم بازار فروش کتاب می شود و مؤلفان و مترجمان و ناشران و گرافیست های بازار کتاب رو به ورطه نابودی می کشاند، عرض میکنم که من تابحال هیچکس رو ندیدم که کتابی رو کامل در کامپیوتر و یا موبایل و تبلتش مطالعه کند و دچار سردرد و سرگیجه و سردرگمی نشود. (البته فایل های سرگرمی مثل رمان و جوک و ... شامل این طبقه بندی نمی شوند)

چطور میتوان یک کتاب رفرنس یا یک کتاب حجیم مثل هنر در گذر زمان رو با اون قطر و حجم و وزن حمل کرد؟

چطور میشه در کنفرانس، سمینار، همایش و یا جلسه ای به سوالی که در همان مکان و زمان برای شما و یا مدعوین شما پیش آمده، جوابی بدهید؟

چطور می توانی حتی در یک دورهمی خانوادگی که جرقه ای در ذهن به وجود میاد، سوالی براتون پیش میاد و یا حتی فکر میکنی که مطلبی رو به اشتباه به خاطر سپردی، از ورای کتابهای الکترونیکی موبایل یا آی پدت موضوع مورد نظرت رو بیرون بکشی و به جای اینکه وقتت رو به بطالت و تعریف کردن جوک های سیاه و دیدن کلیپ های سبک بگذرونی، همون موقع جواب کنجکاوی هایت را بدهی و قفل موبایل رو بازکنی، کتاب رو پیدا کنی، صفحاتش رو بالا و پایین کنی، مطلبت رو پیدا کنید و با پیدا کردن و یا مطالعه ی اون مطلب، روح ات رو ارضا کنی.

کدام دانشجو، استاد و یا هر فرد کتابخوان دیگری را شما دیده اید که بتواند کتاب را در موبایل مطالعه کند؟ کامنت بگذارد؟ مطالب مهم اش را هایلایت کند، نوت برداری کند و کلا بتواند یک مطالعه طولانی الکترونیکی داشته باشد. 

من به جرات میتوانم بگویم که در زندگیم هیچوقت چنین شخصی را ندیده ام.

به نظر من بزرگترین مزیتی که این گروه دارد به تصویر کشیدن یک کتابخانه واقعی است. تمام دوستانی که لطف میکنند و کتابهای موجود در حافظه های موبایل و کامپیوترشان را در اختیار ما قرار میدهند، بارگذاری دیتاهایشان طبق نظم و ترتیب خاصی پیش میرود و حتما نام کتاب و نویسنده چه در اسم خود کتاب و یا در توضیحات ضمیمه ی آن گنجانده می شود که با تایپ یک قسمت از نام کتاب می شود در یک گروه با سابقه زمانی و یا حتی حجم و تعداد بسیار بالای کتاب ها، کتاب، مقاله و یا مطلب مورد نظر را به راحتی جستجو و پیدا کرد. 

در ضمن من فکر میکنم که یک مقدار حجم به اشتراک گذاشتن کتاب در این گروه زیاد هستش و اعضای گروه رو دچار شوک کرده. در صورتی که اگر هرفرد رو نه به صورت کلی بلکه جزئی مورد واکاوی قرار بدهیم، متوجه میشویم که ممکن است حتی دو هفته نیز بگذرد ولی کتاب درخواستی و یا حتی کتاب مورد علاقه آن فرد در گروه به اشتراک گذاشته نشود. اصولا هر کتابی که در گروه گذاشته می شود، قرار نیست که حتما مطالعه هم بشود.

یک معمار که علاقه ای به شعر ندارد در وقت بارگذاری کتاب های شعر قاعدتا در کنار، نظاره گر خواهد بود نه مصرف کننده. پس بین حجم به اشتراک گذاشتن و میزان استفاده و کاربرد کتاب های کتابخانه آنلاین فرق بسیاری وجود دارد. 

و حالا میرسیم به قوانین این گروه

متاسفانه دفعه پیش سکوت کردم  به احترام دوستان و استادانم، بی ادبی و توهین دوستمون رو نشنیده گرفتم و خب خودشون هم گروه رو ترک کردند. امروز دوباره دوستان این بحث رو البته خوشبختانه مودبانه تر در گروه مطرح کردند. 

لطف کنید اگر به اشتراک گذاشتن کتاب ها در این گروه شمارو اذیت میکنه و احیانا با خواندن دو صفحه از کتاب و پی بردن به زیبایی های درونی اش به این فکر نمی افتید که قطعا این کتاب ارزش خریدن و وقت گذاشتن مطالعه ی ورق به ورق رو نداره، لطفا این گروه رو ترک کنید و دوستان دیگه مون هم لطف کنند از این به بعد هرکسی رو که به گروه دعوت میکنند، به ایشان خاطرنشان کنند که این گروه قوانین کپی رایت را رعایت نمی کند و اگر اذیت می شوند به هیچ وجه به گروه دعوتشون نکنید تا کدورتی از دوستان به دل نگیرند. 

اگر اعتراض بعدی به قوانین کپی رایت در این گروه مطرح بشود، با اولین کامنت، فرد معترض حذف می شود.

لینک مرتبط:
من دزد کتاب نیستم

درباره من دزد کتاب نیستم در یک پزشک

خوش آمدگویی به آلما

من همین جا مراتب رضایت خودم را از کوچ خرمالوی سیاه از بلاگفا به بیان اعلام می دارم و البته ورود ایشان را خوش آمد می گویم.

پیامک 3

کدوم هوا رو بیشتر دوست داری؟

1. آفتابی

2. ابری

3. بارونی

4. برفی

عدد گزینه ت رو بفرست تا شخصیتت رو بگم.

پیامی 150 تومن.

پ.ن: از عمق این پیامک در عجبم! چقدرم ارزون حساب کرده!

روایت زنانه رانندگی در تهران

همانطور که در خیابان‌های شهر هنوز مردانی هستند که برای زنان پیاده مزاحمت ایجاد می‌کنند، مردان راننده‌ای هم هستند که از هر فرصتی برای آزردن زنان راننده استفاده می‌کنند. برای آنها پیچیدن با سرعت جلوی ماشین خانم‌ها کار لذت‌بخشی است، به نظر آنها برای رد شدن از تقاطعی که چراغ قرمز ندارد، احتیاط لازم نیست و برای همین احتیاط زنان برای عبور را مسخره می‌کنند، چراغ و بوق زدن پشت سر خانمِ راننده هم برای اینها ابزاری است که راننده خانم را با سرعت پایینش از سر راه بر دارند و تندتر برانند.

بر اساس آمار پلیس، زنان به رعایت قانون در رانندگی مقیدتر هستند، آرامش بیشتری دارند و آمار تخلفات و تصادفات از سوی آن‌ها خیلی کمتر است. اما رانندگی کردن آن‌ها همیشه زیر سوال است و رانندگان مرد زیادی هستند که فکر می‌کنند زنان با احتیاط کردن، رعایت قانون یا احترام به عابران پیاده حق دیگران را می‌دزدند و خودشان را به کاری مردانه تحمیل می‌کنند.

سرهنگ عین‌الله جهانی - معاون اجتماعی و فرهنگ ترافیک پلیس راهور نیروی انتظامی - برخلاف این تصور، رانندگی زنان را تحسین می‌کند و معتقد است آن‌ها رانندگان بهتری هستند.

متن کامل را اینجا بخوانید

عروسک های خراسان جنوبی در نمایشگاه نقش آفرینی زنان

دیروز بعداز ظهر به نمایشگاه نقش آفرینی زنان سر زدم. جالب است که نگهبان و مسئول پخش نقشه ها از وجود این نمایشگاه بی خبر بودند. این نمایشگاه برعکس دو نمایشگاه دیگری که همزمان در مجموعه نمایشگاه بین المللی تهران در حال برگزاری اند، از 2بعد از ظهر تا 9 شب ادامه دارد. نمایشگاه پر است از صنایع دستی شهرهای مختلف از جمله ترمه، پته، میناکاری، فلزکاری، سوزن دوزی، فرش، گلیم، گبه و همین طور انواع خوراکی ها مثل عرقیجات متنوع، سبزی خشک، ترشی، ادویه، خوردنی های محلی و خیلی چیزهای زیبا، جالب و خوشمزه دیگر که سازندگان و تولیدکنندگانش اغلب زنان هستند و خیلی از غرفه ها جنسشان را بی واسطه به شما می فروشند و فروشنده همان تولیدکننده است.
سالن هایی که نمایشگاه نقش آفرینی زنان در آنها برپاست عبارتند از: 8، 9، 10، 11، 12،13، 25 و 27.
اگر رفتید حتمن به غرفه عروسک های خراسان جنوبی در سالن 25B هم سر بزنید. آنجا عروسک های زیبای خراسان جنوبی که توسط زنان روستاهای این ناحیه درست شده اند، منتظر شما هستند.

متولد ماه شهریور

چند روز پیش وقتی با همکار از سرویس پیاده شدیم هوا عجیب بوی پاییز می داد. باد خوشبویی می آمد و حال آدم را خوب می کرد. به همکار گفتم: عاشق این ماهم که هوا کم کم بوی پاییز می گیره. همکار با خنده شیطنت آمیزی گفت: یاد مدرسه نمی افتی؟

گفتم: نه! یاد این می افتم که داره اول مهر می شه و من نمی رم مدرسه و این خیلی خوشحالم می کنه!

محصل که بودم فصل مورد علاقه ام بهار بود. نمی دانم به خاطر مدرسه بود یا چی ولی پاییز دلگیرم می کرد. به خصوص با آن آهنگ های تکراری که اول مهر مدام از تلویزون پخش می شد. متنفر بودم از آن آهنگ ها. گذشت و گذشت تا دانشگاه قبول شدم،  در شهری که پاییز نداشت، چنار نداشت، برگریزان نداشت. آن موقع بود که پاییز را فهمیدم. وقت پاییز، حتمن باید می آمدم تهران و می رفتم ولیعصر و برگریزان را می دیدم و چنارهای زیبا را.

هر چه سنم بالاتر رفته بیشتر عاشق پاییز شده ام و عاشق ماه تولدم شهریور که بوی پاییز می دهد. بر عکس آنها که می خواهند به بچگی برگردند من همین بزرگسالی را بیشتر دوست دارم چون بیشتر می فهمی و بیشتر حس می کنی. زیبایی را می فهمی و قدرش را می دانی. معنی بوی پاییز، برگریزان، رنگ ها، خش خش برگ ها،معنی خوبی آدم ها، مهربانی ها و ... در کودکی نمی دانی زیبایی ها را باید دو دستی چسبید و قدرشان را دانست و بعضی آدم ها هرگز تکرار نمی شوند و باید محکم بغلشان کرد و هرگز رهایشان نکرد.در کودکی اینها خیلی معنایی ندارند و چیزی آدم را منقلب نمی کند.  گرچه ایرادش این است که زشتی ها را هم بیشتر می فهمی و بیشتر حس می کنی. اما نمی دانم، اما شاید بیرزد.

و چقدر می خندم

برام کادو خریده ولی نمی گه چی. می گه چون تو دوست داری سورپرایز شی یه کاری می کنم از فضولی بترکی.
می گه:
 اون عطره رو از دیجیکالا برات نخریدم، یعنی از جای دیگه ممکنه برات خریده باشم؟
شاید همون بالش طبی که برات خریدم رو کادوپیچ کرده باشم؟
یا شاید اینکه کاشی های حموم رو درست کردم کادوته؟

شایدم این کالباسایی که خودم درست کردم رو به عنوان کادو بدم بهت؟
شایدم دعوت از دوست جون جونیت میم (کسی که من ازش بدم میاد)  کادوت باشه؟
شایدم یه چیزی که خودت خیلی دوست داری برات خریده باشم؟

در دنیای تو ساعت چند است

اون کی فاده تی دیما / رنگ اومید و بیما 

خوانه تی فند و لیما/ کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟

اون کسی که به گونه های تو رنگ امید و بیم می ده

راه و روش( فن و لم) تو را می خونه. کیه؟ کیه؟ کیه؟

 

اون کی دهه تی جانا/ مستی بهارانا

لسی خومارانا / کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟

اون کسی که مستی بهاران رو

بی حسی خماری رو به جان تو می ده. کیه؟ کیه؟ کیه؟

 

هی هی تو مگو هیس / گل کیسه؟ راز چیسه؟

 گیرم بزنی تام / دانمه، خوانمه

هی هی تو نگو هیس، گل کیه؟ راز چیه؟

حتی اگر مخفی کنی می دونم و می خونم 

 

اون کی فاده تی دیما / رنگ اومید و بیما 

خوانه تی فند و لیما / کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟

اون کسی که به گونه تو رنگ امید و بیم می ده

راه و روشتو می خونه، کیه کیه کیه؟

 

اون کی دهه تی جانا / مستی بهارانا

لسی خومارانا / کیسه؟ کیسه؟ کیسه؟

اون کسی که به جان تو مستی بهاران

بی حسی خماری رو میده کیه؟ کیه؟ کیه؟

 

پ.ن: مدام آلبوم موسیقی فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» رو گوش می دم و حسرت می خورم که چرا این فیلم رو ندیدم. مدام صدای علی مصفا تو گوشمه که می گه «اگرم حوصله نداشتین که،  خوب من صبر می کنم، صبر می کنم دیگه، نکنم چیکار کنم.»

 

لینک مرتبط:

نگاهی به موسیقی در دنیای تو ساعت چند است

 

گله ی ما را گله از دزد نیست*

چند روز هست که دوباره از نوبنیاد تا چهارراه پاسداران را پیاده می روم و متوجه شده ام که همه نرده های پادگان پاسداران طوری پوشانده شده اند که داخل پادگان معلوم نباشد. محوطه پادگان پاسداران پر درخت و زیباست و گویا عمارت سلطنت آباد هم درون این محوطه هنوز سالم است.

این پوشانده شدن نرده ها اصلن خوب به نظر نمی رسید. وقتی نرده های یک محوطه پردرخت را می پوشانند احتمالن معنیش از بین رفتن درخت ها و آغاز ساخت و ساز است.

با جستجو در اینترنت فهمیدم که حدسم کاملن به جا و درست بوده است. احتمالن همین روزهاست که به جای زمین های پر دار و درخت پادگان پاسداران برج های بلند قد علم کنند. البته این سوال که آیا می توان به همین راحتی زمین هایی را که متعلق به مردم است به سود خود مصادره کرد و به جای استفاده عمومی در آنها برج ساخت و از آن کسب درآمد کرد هم اصلن سوال به جایی نیست لابد. 

یادم هست که گاهی گفته بودم چه خوب که این قسمت پاسداران پادگان است و نمی شود درش ساخت و ساز کرد و پاسداران بیش از این شلوغ نمی شود، غافل از اینکه دوستان تفکر اقتصادیشان قوی تر  از این حرف هاست. 

درباره شهرداری تهران دیگر چه حرفی می شود زد؟ درباره شورای شهر چطور؟

لینک های مرتبط:
پادگان 06 تبدیل به برج می شود

مجوزهای قانونی پروژه عظیم 06 پاسداران صادر شد

خبرهای جدید از پروژه بزرگ 06

*شعر از سعدی

نمایشگاه نقش آفرینی زنان در توسعه پایدار

در حال حاضر نمایشگاه «مادر، نوزاد، کودک»، «شیرینی و شکلات و نوشیدنی ها» و «نقش آفرینی زنان در توسعه پایدار» در نمایشگاه بین المللی تهران در حال برگزاری هستند. 
پلان نمایشگاه و شرکت کنندگان نمایشگاه نقش آفرینی زنان را اینجا می توانید ببینید.