سلامتی

بیماری هم جز زندگی است و هربار به آدم نشان می دهد که چقدر ناشکر است. تا وقتی سلامتی هست هزاران مساله برای غصه پیدا می کنیم اما وقتی بیماری آمد همه چیز معنایش را از دست می دهد و فقط سلامتی مهم می شود. گاهی فکر می کنم من که با یک بیماری موقت انقدر روحیه ام را از دست می دهم و زمین و زمان را سیاه می بینم، وای به حال آنها که بیماری لاعلاج یا دردهای همیشگی دارند. آدم حاضر است همه چیزش را بدهد ولی خودش یا عزیزش را در حال درد کشیدن نبیند. به امید شفای همه بیماران.